نمی دانی چقدر دلم برای روزهای با تو بودن تنگ شده...

نمی دانی چقدر هر روز خنده هایت را بر دیده ام ترسیم می کنم...

نمی دانی هوایت چه به روز من آورده که حتی یک تشابه اسمی هم ویرانم می کند...

نمی دانی گذشتن از کوچه هایی که با تو از آنها می گذشتیم حالا چقدر سخت شده...

کاش می دانستی که من هنوز حرف هایت را یادم نرفته است؛

حرف هایی که می گفتی ... قول هایی که می دادی... از نرفتن ها ... از ماندن ها...

و حالا تو رفته ای اما تمام حرف هایت هست.. تمام قول هایت نیز هم ...

و به امید روزی که شاید در خیابانی که بینم دیده ی ماهت..

این روزها بودنت را جیره بندی کرده ای؟؟؟

ابرها خاکستری پوشیده اند...

تو چرا بر من نمی باری ؟؟؟

هوای دلم مدت هاست که ابری است....